تو بدری و خورشید تو را بنده شده‌ست
تا بنده‌ی تو شده‌ست تابنده شده‌ست
زان روی که از شعاع نور رخ تو
خورشید منیر و ماه تابنده شده‌ست
بازم همین شعر/بازم حافظ جان
+ بالاخره بعد از چند هفته نیت کردن، به دعای کمیل حرم رسیدم :)
"جای تاسف داره که جا برای خطای انسانی در نظر گرفته نشده. جدیدا کابران سایت باید از هر خطایی مصون باشند و به درجه عصمت برسند!"
نظر یکی از پزشکان گروه تلگرامیِ سامانه‌ی کشوریِ سه نقطه راجع به سامانه‌ای که اجبارا از دیروز باید باهاش کار کنیم. بدون تصرف با تخلیص! (چرا میگن تلخیص؟")
+ پس بدانید و آگاه باشید که به زودی یکصد و بیست و چهار هزار و یکمین پیغمبر نیز ظهور خواهد کرد. منتها این آخری از جامعه‌ی نسوان خواهد بود!
+ دو هزار و سیصد تا پزشک و پرستار از کل کشور، تو اون گروه هست، مثلا باسوادای جامعه! یه پیام ساده (پیام بالا) رو باید کلی حشویاتش رو بزنم، کلی ادیتش کنم تا مفهوم بشه! این چه وضع ادبیات مملکته؟
انگار که هر دونه‌اش یه بغل شادی از آسمون با خودش به قلبم نازل می‌کنه!
بیست دقیقه قبل که از خونه اومدم بیرون هیچی نبود، بعد ناواضح، یه چیزایی شبیه گرد و خاک رو دیدم که دارن تو هوا به هر سمتی حرکت می‌کنن، بعد کم‌کم بیشتر شدن، بعد صدای یه مکانیک رو شنیدم که می‌گفت "عه نگاه کن داره برف میاد!" و دوستش که سرش زیر ماشین بود بی اعتنا گفت "راس میگی؟" و من مطمئن شدم توهم نزدم :)
الان هم در حالی که توی BRT نشستم، بولوار رو نگاه می‌کنم که سفید شده! واقعا سفید شده! سفید! سفید! سفید!
خدایا شکرت :)))
+ سفید هم برود بنشیند کنار زرد و قرمز :)
یک نفس عمیق می‌کشد و لبخند می‌زند، به همین ملاحت😌🙂
اسمش شده "سیدمحمدمهدی"! هووووف! یه بار جستی ملخک، دو بار جستی ملخک، آخر به دستی ملخک!
معلوم نیست تا من بخوام صاحب "محمدحسین" بشم، چند دفعه دیگه نفسم حبس میشه!
من چیزی نمیگم، خودتون برین ادامه‌مطلب پشیمون میشین برمی‌گردین :)
چند تا دختر دبیرستانی اومده بودن کتاب بگیرن.
_ تذکرة الاولیا مال کیه؟
+ مال من
_بیا دخترم.
.
.
.
.
× کتاب راز رو دارین؟
_ بذار ببینم. راز مال کیه؟
× مال من
_ ههههه نویسنده‌ش کیه؟
× ههههه نمی‌دونم :)
.
.
.
.
یه لیست شش‌تایی از کتاب برده بودم، هیش‌کدومو نداشت :(
.
.
.
.
یه کتاب دیگه برداشتم.
.
.
.
.
همه رفته بودن اونور، تذکرة الاولیا رو میز مونده بود تنها! بازش کردم:
[خداوندا! سگی* چند قدم بر اثر دوستان تو زد، او را در کار ایشان کردی. من نیز دعوی دوستی دوستان تو می‌کنم و خود را بر فتراک ایشان می‌بندم و مشتغل سخن ایشان می‌شوم و باز می‌رسانم. خداوندا و پادشاها! اگرچه این سخن را هیچ نیَم و می‌دانم که از هیچکسانِ این راهم، اما محب اقوال و احوال و رموز و اشارات ایشانم. به حق وحدانیت قیومیت و به حق جان پاک انبیا و رسل و ملائکه مقرب، و اولیا و مشایخ و علمای حضرت تو، که این غریب عاجز را از این قوم محجوب مگردان.]
