مونولوگ

بالاخره the nun رو دیدم. فقط برای اینکه یه تنوعی به روزم داده باشم. جاهای ترسناکش رو هی می‌زدم جلو، یه‌جوری دیدمش که فقط حدود داستان رو بفهمم.

نمی‌دونم من افتادم رو دور بحث و کشمکش یا واقعا حق دارم ناراحت بشم و بحث کنم. امروز باز با مسئول پست (TNT) بحثم شد. ۷۴۵ تومن پول دادم که چار ورق کاغذ رو برسونه کابل. بعدا تو واتساپ یه عکس فرستاده که این تعهدنامه رو بنویس و امضا کن و بفرست. میگم چه تعهدی؟ میگه در مورد اینه که اگه تو گمرک افغانستان بازرس اجازه‌ی ورود به کشور نداد، معدومش نکنن و عودت داده بشه. بعد برگه رو که می‌خونم می‌بینم اصلا همچین چیزایی توش نیست و تازه برعکس داره میگه هر نوع مسئولیتی مستقیما با خودمه و اگه هر خسارتی هم وارد بشه من باید بپردازم!!! یک عالمه بحث کردم و گفتم منطقی نیست و امضا نمی‌کنم، گفت پس بیا پاکتتو تحویل بگیر، پنجاه تومن هم جریمه‌شه. دیگه مامان گفتن امضا کن بره، چاره‌ای نداریم. خانمه میگه همه‌ی شرکت‌ها این تعهد رو میگیرن. واقعا راست میگه؟ نمی‌دونم. این اون تعهده.

دیروز عصر بعد از اینکه مهمون‌ها رفتن، ساعتای پنج و نیم رفتیم میامی، شایان ذکر است که تا اونجا دو ساعت راهه حدودا. نماز رو شسکته :دی خوندیم و ساندویچ و تخمه و چای و شیرینی خوردیم و برگشتیم. شوهر خواهرم با موتور اومده بود. برگشتنی مامان پرسیدن نمی‌ترسی تنها (بدون سرنشین ترک‌نشین!=برادرم) برگردی؟ گفت اگه مثل اون شب جن جلوم ظاهر نشه نه! قضیه اینه که یه شب با خواهرم داشتن از همین گشت و گذارها برمی‌گشتن که یه دفعه یه خانومی رو دیدن که چادر سفید داشته و اونو کاملا انداخته رو سرش، یعنی حتی صورتشم پوشونده بوده و با شونه‌های افتاده و سر پایین، قشنگ مثل فیلم ترسناک‌ها داشته از خیابون رد می‌شده. راه رفتنشم طبیعی نبوده و تلوتلو می‌خورده. بعد که اینو تعریف کردن، داداشم گفت منم یه همچین خاطره‌ای دارم. یه شب ساعتای یازده شب در خونه‌ی دوستش بوده که دیده از سر کوچه یه مرد داره میاد. پشت سر مرده یه پیرزن رو زمین نشسته بوده و خودشو دنبال مرده می‌کشیده. موهای خیلی ژولیده‌ای داشته که از دو طرف سرش تا زمین آویزون بوده. مرده هر جا می‌رفته اون زن هم دنبالش می‌رفته. تا اینکه مرد در یه خونه‌ای رو زده و پیرزن هم همون‌جا توقف کرده. در که باز شده مرد سریع رفته تو خونه و درو بسته. زن هم همون‌جور کشان‌کشان به راهش ادامه داده. داداشم میگه من و دوستم ترسیده بودیم و آمادگی فرار در صورت حمله رو گرفته بودیم که دیدیم یه مرد از ته کوچه بدوبدو اومد و بغلش کرد و بردش تو یه خونه. ملت چه خاطره‌های خفنی دارن تعریف نمی‌کنن ها!

یه فیلم مثل شرلوک هولمز (با بازی بندیکت کامبربچ، نه از اون قدیمی‌ها) می‌خوام. متاسفانه همه‌ی قسمتاشو دیدم. فیلم‌ها و کتاب‌ها همه مسخره شدن، هیچ داستانی جذبم نمی‌کنه، نمی‌دونم چرا.