Day 10: Your best friend
آدم مجبور میشه اعتراف کنه تو عمرش کسی در حد صفت best friend نداشته و الان هم نداره و معناشم نمی‌دونه و حسرتشم نداره و فکر هم نمی‌کنه دلش بخواد در آینده داشته باشه.
البته close friend داشتم یه چند تایی و الان هم دو تا دارم و دلیل اینکه این‌ها رو دوست صمیمی در نظر می‌گیرم، اینه که حدود یک و نیم یا دو سال از آخرین دیدارمون می‌گذره، ولی اگه همین الان همدیگه رو ببینیم، با هم راحت و صمیمی خواهیم بود :)
منم چندساله نظرم روی مفهوم بست فرند عوض شده و اون دیدی که نوجوان بودم رو الان کلا ندارم
همیشه با آدمهای زیادی دوست بودم و هستم ولی قبلا دوست برام در حد خانواده میشد ولی الان که هم خودم بزرگ شدم هم دوستام و فاصله های زیادی با هم داریم ترجیح میدم خانواده بهترین جا رو داشته باشه و بقیه همه دوستهای خوب باشن که ممکنه امروز باشن ولی فردا نه. امروز هرکاری از دستم برمیاد براشون انجام میدم ولی توقع ندارم فردا یادشون باشه. اینجوری بنظرم هر دو طرف راحت ترن. دوستی های وابسته و خیلی درهم تنیده با روحیه ام دیگه جور نیست.
چندبار بهم گفتن تو بهترین دوستمی ولی به خودم که نگاه کردم دیدم من در دایره اول ارتباطیم اونها رو قرار ندادم و یجورایی ازین تفاوت معذب شدم ولی سعی کردم محترمانه بگم یا منتقل کنم که برای من اینطور نیست تا بقیه رو با رفتارهام اذیت نکنم
در کل هم با آدمهایی که سالی ماهی یه بار احوال آدم رو میپرسن خیلی راحتم و نمیدونم مشکل بقیه با این سبک دوستی چیه😁 خوبه که یه عده حتی اگه چندسال بگذره انقدر احسال امنیت بکنن که بهت پیام بدن و حالتو بپرسن بدون اینکه نگران باشن بخاطر این مدت بیخبری ناراحتی یا دلخوری و فلان😁
رابطه لانگ دیستنسم که عالیه😁😁😁
