مونولوگ

من دوست دارم خودمو از دریچه‌ی چشم بقیه ببینم و بدونم منو چطور می‌بینن، همونطور که همه‌ی بقیه‌ی آدما دوست دارن.

گاهی پیش میاد از کسی که برام مهمه اینو بپرسم، ولی معمولا آدما اون چیزی رو که واقعا فکر می‌کنن ابراز نمی‌کنن. یعنی حس من اینه. امروز یه نفر بدون اینکه من بخوام منو نقد کرد و یه نکته‌ای گفت که ازش ممنونم بابتش.

الان اگه ازتون بخوام به صورت خصوصی و ناشناس، حتما ناشناس، بگین منو چطور ارزیابی می‌کنین ممکنه قبول کنین؟ درسته که تو فضای مجازی، ما خود کامل و گاهی خود اصلیمون نیستیم و نظر شما خیلی احتمال داره که اشتباه باشه؛ ولی اصل هدف منم همینه. که بدونم اینجا ناخودآگاه چه شخصیتی از خودم ساختم.

. بر اساس پست قبل که سیزده نفر بهش رای دادن و یکیشون خودم بودم، تو این پست باید حداقل ده تا کامنت دریافت کنم.

.. اگه مصرید که هیچ نظری در مورد من ندارید، لطفا دیس‌لایک رو بزنید (در جواب سوال "ممکنه قبول کنید؟").

... اگه جواب کامنتتون رو ندادم، لطفا ناراحت نشید؛ احتمالا دارم روش فکر می‌کنم.

.... اگه بجز درخواست من، حرف دیگه‌ای هم داشتید می‌تونید بزنید. پیشنهاد، بدوبیراه، نصیحت و...

..... حس می‌کنم بعد از بستن کامنت‌ها، شاید پررویی باشه که اینو ازتون بخوام. ولی خب شاید پررو هم باشم :) [این رو تو نظراتتون هم می‌تونین ذکر کنین، ولی به تقلب ترتیب اثر داده نخواهد شد]