پولدار شدن و به جایی رسیدن تو زندگی، به هر دو طرف زن و مرد بستگی داره. مرد باید همت داشته باشه و خوب کار کنه، از اون طرف زن هم باید مخارج رو مدیریت کنه و علاوه بر اینکه خواسته‌های غیر ضروریشو حذف میکنه، اگه مرد دچار ولخرجی شد باید جلوشو بگیره. اگه غیر از این باشه یا خانواده پیشرفت مالی نمیکنه یا تمام فشار به یک طرف وارد میشه، مرد یا زن. تو خانواده‌ی ما از همون اول دو طرفه مدیریت مالی برقرار بوده. پدرم خیلی سخت‌تر از سایر مردها کار میکرده و مادرم خیلی کمتر از سایر زن‌ها خرج میکرده. ما بچه‌ها هم تا جایی که یادم میاد خواسته‌های زیادی نداشتیم و قناعت جزئی از زندگیمون بوده. حالا لباس عید از نظر من چیز مهمی نیست، ولی از نظر خیلی‌ها حیاتیه. ما در طی همه‌ی این سال‌ها خیلی کم پیش اومده که لباس عید بخریم و اگر خریدیم هم تکمیل نبوده. یاد گرفتیم خرید، تفریح نیست، بلکه فقط در مواقع نیاز انجام میشه و چیزی هم قابل خریده که صرفه‌ی اقتصادی بیشتری داره، یعنی هزینه‌ای که روش میشه به کیفیت و زیبایی و... بیارزه. (نه اینکه صرفا ارزون باشه، یعنی قیمت با جنس متناسب باشه)
حالا تو همین خانواده باز هم بچه‌ها طیف متفاوتی از تربیت رو بروز دادن. یعنی درجه‌ی متفاوتی از صرفه‌جویی یا ولخرجی بین ما شش خواهر و برادر دیده میشه.
شوهر خواهر من طلبه است. حقوقش هم خیلی کمه. الان حدود ۴ سال از ازدواجشون میگذره و دو تا بچه دارن. بعد از ازدواجشون کلی وام رو دوششون بود، چون پدر داماد نتونسته تمام هزینه‌ها رو بده. اما الان تمام وام‌ها رو پرداخت کردن و ان‌شاالله همین روزا یه خونه هم میخرن. باید اعتراف کنم از نظر من دلیل اصلی خونه‌دار شدنشون خواهر من و صرفه‌جویی‌ها و پس‌اندازهاشه. شوهر خواهر من اگه با ۱۰۰ تومن پول و یه لیست دوسه قلمی برای خرید روزمره‌ی خونه بره مغازه، ممکنه با اندکی پول خرد و هفت هشت قلم جنس برگرده خونه. ولی خوب خیلی مواقعش رو خواهرم کنترل کرده و مثلا هر موقع پولی پس‌انداز میشده میرفتن سکه میخریدن و خواهرم به نام مهریه اونو از تصرف و تسلط شوهرش درمیاورده. اونم به این دلیل که دیگه شوهرش نتونه خرجش کنه:) به هر حال الان همون سکه‌ها رو داره خونه میخره. در واقع اون پول به شوهرش و به خانواده برگشته، اما با اون ترفند تونسته پس‌اندازش کنه.
برادرم هم حدود یک سال از ازدواجش گذشته. اما ایشون با وجود حقوق بالاتر از شوهرخواهر هنوز پس‌اندازی که نداره هیچ، مقداری هم به پدر جان مقروضه. کما اینکه تمام هزینه‌های عروسی با پدرم بوده و هیچ وامی نداشتن و هنوز بچه‌ای هم ندارن. البته برادرم و خانمش سنشون خیلی کمتر از سن خواهرم و شوهرخواهرمه. شاید همین خامی و بی‌تجربگی علت خرج‌های غیر ضروری بشه. امیدوارم به زودی قلق زندگی بیاد دستشون و فرمون زندگشینو درست بچرخونن.
+بالاخره از کارم اومدم بیرون. خیلی اذیت بودم. از نظر دوستان و اطرافیانم کار شجاعانه‌ای کردم که از یه کار پردرآمد به خاطر باورهام اومدم بیرون. ولی این تصمیم برای من خیلی آسون بود. اگرچه راضی کردن خونواده‌ای که به کار تو دلخوش کردن و چندماهی لازم نبوده بهت پول بدن، کار سختی بود. الان دیگه برای منم سخت شده بگم آقای کرایه ماشین بهم بدین! کاری که چند ماه قبل خیلی راحت انجام میدادم:) امیدوارم خدا کار بهتر قسمتم کنه.
- تاریخ : چهارشنبه ۱۷ آذر ۹۵
- ساعت : ۲۲ : ۱۴
- نظرات [ ۱ ]
