مونولوگ

اعتراف کنم؟ رقص از نظرم یه سری حرکات بی‌معنی و بی‌مفهومه و نمی‌دونم چرا ملت خوششون میاد برن عروسی و برقصن. اما

اما، یه سری زمان‌ها هست، که خیلی، خیلی معدوده، و حس می‌کنم هیچ راهی نیست برای بروز یه سری حس‌ها که تو وجودمه جز اینکه یه سری از اعضامو حرکت بدم و چون رقص بلد نیستم، خودبخود یه حس‌هایی تو اعضا و جوارحم به وجود میاد و می‌تونم بفهمم چطور حرکت کنن خوبه، اول کدوم، بعد کدوم، به چه جهتی، چه چرخشی و... (با توجه به اینکه رقص تماشا هم نمی‌کنم این جالبه برام)، اما حرکتی نمی‌کنم، چون هم نمی‌خوام و هم نمی‌تونم و بلد نیستم... و این کلافه‌م می‌کنه.