مونولوگ

پاسخ :

اووو چه دیدگاه جالب‌انگیزناکی! من خوشحالم که حداقل تو یه چیز با آمریکائیها اشتراک دارم! اینکه ایران خون هیچ‌کدوممونو قبول نمیکنه :)

پاسخ :

هوم :)

پاسخ :

منم می‌تونم بگم شما گلی، تاج سری :)

پاسخ :

اوهوم

پاسخ :

نه اصلا فک نمی‌کنم دارین سنگ کسی رو به سینه میزنین. اتفاقا شما جزء منطقی‌ترین اعضای بیانین :)

پاسخ :

خوب این نظر شما احتمالا ناشی از اطلاعات ناکافیتون از وضعیت افغانستانی‌های مقیم ایرانه. چون درصد بالایی از اتباع افغان اصلا اجازه‌ی خروج از ایران رو ندارن و سال‌هاست (و خیلی اوقات از اول عمرشونه) که حتی از شهر سکونتشون خارج نشدن! برای سفرهای بین شهری هم محدودیت زیادی دارن حتی. بگذریم که افرادی مثل من که متولد و بزرگ‌شده ی اینجام، اگه تو کشور دیگه‌ای بودم تبعه‌ی اونجا محسوب میشدم و باید کارت ملی هم میداشتم! الانو نبینین که بهمون اجازه‌ی سفر اربعین میدن (که همینم با کللللی اما و اگر و شرایطه) حقیقتش از بعد جنگ سوریه و تشکیل تیپ فاطمیون و... وضعیت افغان‌ها تقریبا از این رو به اون رو شده.

بنابراین دلیلتون در مورد بیماری‌ها و اینا از نظر من قابل درک نیست. ولی فک میکنم حق دارین، شاید منظور دیگه‌ای از حرفش داشته. شاید بشه با نگاه دیگه ای هم جمله رو خوند :)

پاسخ :

نه کلا اجازه ی خروج از ایران به هر مقصدی رو گفتم. یکم توضیح نیاز داره. مدارک شناسایی افغان‌ها تو ایران به چند دسته تقسیم میشه که دو دسته‌ی بزرگ و عمده‌اش کارت آمایش و پاسپورته. اونایی که کارت آمایش دارن حق خروج از ایران به هیییچ کشوری رو ندارن و اگه برن اجازه‌ی برگشت ندارن. و برای سفرهای خارج از شهر سکونت هم باید مراحل اداری طی بشه و اجازه ی خروج ده الی پونزده روزه با رعایت شرایط خاص و به شهرهای خاص داده میشه. تو چند سال اخیر فقط برای سفر اربعین به این دسته هم اجازه‌ی سفر عراق داده شده که علتش رو قبلا گفتم. اما اون‌هایی که پاسپورت دارن محدودیت چندانی تو سفرهای داخلی و خارجی ندارن.

پاسخ :

آره گفتم با بحث فقهیش متفاوته، ولی من از هر دو طرف نگاه میکنم همینی رو میبینم که گفتم :)

من گفتم کسی که در کشور دیگه‌ای صرفا متولد میشه یا هجرت میکنه رو نباید محدود کرد یا بیرون انداخت، شما میگی همچین کسی جزء اهالی اون کشور محسوب نمیشه. دو تا حرف جداست. میشه اون‌ها رو به اسم کشور مبداشون شناخت، ولی حقوق برابر با بقیه بهشون داد. مثل خیلی از کشورهای خارجی (حالا باز فک نکنین من همه قوانین اونا رو قبول دارما!)

وای! وای! وای! تو رو خدا این مثال‌ها رو نزنین از قرآن! حالا که زدین سعی کنین خوب بهشون فک کنین. (میدونم فقط مثال بود، ولی حالا که ذکر شدن در ارتباط با موضوع بحث بهشون فک کنین، بیشتر باز نمی‌کنم منظورمو)

مدینه‌ی فاضله رو بیخیال، حالا ما یه تگ زدیم اون زیر، الکی بود! اصلا اگه شیعه نبودم یا به منجی و موعود اعتقاد نداشتم با چیزهایی که می‌بینم هیچ‌وقت باور نمی‌کردم چنین چیزی امکان‌پذیر باشه!

در مورد حس هم‌وطن بودن گفتین. بنظرتون این یه حس ذاتیه یا اکتسابی؟ صددرصد اکتسابی. اکتسابی از محیط، از جامعه، یه واکنش به کنش‌های شماست. من موقع تولد علم غیب نداشتم که مال کجام، هم‌وطن کی‌ام، این احساسات به من القا شده.

در مورد حرف آخری هم که می‌خوام بزنم امیدوارم ناراحت نشین. من نه تنها از عذرخواهی شما بی‌نیازم، بلکه ازش حس خوبی هم نمی‌گیرم. حسن نیت شما از بیان این عبارت رو درک و ازش قدردانی می‌کنم. حس خوبی نمی‌گیرم چون میگید متأسفید که مملکت شما برای منِ میهمان، میزبان خوبی نیست! "چون من اعتقادی به هیچ‌کدوم از کلماتی که بولد کردم ندارم." برای جمله‌ی توی اگزم هم می‌دونم ممکنه انگ بی‌هویت و هویت باخته و... بخورم و حساسیت ایرانی‌ها رو هم برانگیزونم! :)  اما چیزیه که بهش معتقدم و اولین باره به زبون میارم.

راستی نظر قبل رو ویرایش زده بودید، منم جوابشو ویرایش کردم :)

و راستی یه چیز دیگه :):):)

پاسخ :

من نمی‌دونم این مسئله‌ی هویت و ملیت چرا برای من انقد کشدار شده! خیلی از خودم شرمنده‌ام که هرچی هم حرف می‌خورم باز هم درس نمی‌گیرم و بحث رو باز می‌کنم. خیلی بی‌عقلم و ضعیف النفس. مطمئنم باز چند وقت دیگه وقتی به اینجام رسید (اشاره به زیر چونه!) باز میام چرت میگم و پَرت میشنوم، دلیل میارم و استدلال میشنوم و باز به همین نقطه‌ی استیصال میرسم.

پاسخ :

باور کنین منظورم به شما و مخاطبین نبود! به خودم بود. خودمو گفتم که بند چه چیزایی موندم، چقد ظرفیتم پایینه که مشکلم شده همچی چیزی! میام این حرفا رو میزنم مدیون وقت و انرژی و اعصاب بندگان خدا هم میشم. به بقیه چه ربطی من با یه تیکه کاغذ مشکل دارم؟ چرا باید بشم سوهان روحشون؟

پاسخ :

علیکم السلام و رحمة‌الله