مونولوگ

یک؛ بانک ملی، شعبه مرکزی:

× ببخشید می‌خواستم اسکناس نو بگیرم.

_ اینجا نیست.

× ببخشید نشنیدم چی گفتین.

_ اینجا نیست.

× آها، یعنی تو این شعبه هست، ولی تو باجه‌ی شما نیست؟

_ کلا تو این شعبه نیست!

(ذهنیات بنده: خانواده هر سال از همینجا می‌گیرن، امسال چطور نمیدن؟)

× بعد از کجا می‌تونیم تهیه کنیم؟

_ آدرس که نداره من بهت بدم!!!!

× O_O

باجه‌ی بغلیِ بغلیِ بغلیش:

× ببخشید از کجا می‌تونم اسکناس نو بگیرم؟

+ می‌تونین از جلوی در آزاد! تهیه کنین، یا یکی دو روز قبل عید بیاین همینجا! توزیع میشه.

× o_O   O_o   o_O   O_o

دو؛ من در حال عبور از ورودی/خروجی بانک ملی، شعبه مرکزی:

یک بنده! خدا با یک عااااالمه بسته اسکناس نو در حال خروج از بانک!

حالتی که اون موقع تو صورتم میشد دید دقیقا این بود:

OOOOOOOOOOOOOOOOOOOO......

سه؛ جلوی در بانک ملی، شعبه‌ی مرکزی:

× اسکناس پونصدی بسته‌ای چنده؟

÷ 87!

گفتنی است حالت صورتم گفتنی/کشیدنی نیست!

+ امسال ان‌شاءالله به جای عیدی به هر کی اسلام اجازه بده، اجازه میدم باهام روبوسی کنه و متبرک! بشه :) (مزاح!)

+ از عزیزانی که عید غدیر از دوست و رفیق سیدشون عیدی می‌خوان، خواهشمندم با رسم شکل توضیح بدن "دقیقا چرا باید سید به غیرسید عیدی بده؟" لطفا به سؤال ده پونزده ساله‌ی من جواب بدید و منو از جهالت برهانید :)

پی‌نوشت: هفته‌ی دوم شهریور هفته‌ی بانکداری اسلامی، و روز دهم شهریور، روز بانکداری اسلامی می‌باشد!