اگه من تصمیم به ننوشتن بگیرم دلیلش اینه که پروسه‌ی تبدیل ذهنیات به کلام و بعد تبدیل کلام به نوشتار طولانی و غیر بهینه است. یعنی من در چند ثانیه راجع به اتفاقی که امروز افتاده فکر میکنم. حالا اگه بخوام اون اتفاق رو برای کسی تعریف کنم شاید ده دقیقه طول بکشه و تازه اگر بخوام بنویسمش شاید نیم ساعت هم بشه. از نظر منطقی نمیصرفه:) تازه میفهمم چرا من با وجود اینکه یک ISTJ اصیل هستم، برنامه‌ریزی‌ها و کارهام رو لیست نمیکنم!
نمیدونم این کله‌گنده‌های علم و دانش دارن چیکار میکنن. چرا یه راه میون‌بر غیر از صحبت برای تبادل اطلاعات پیدا یا اختراع نمیکنن؟ فک کنم آخرش خودم باید دست به کار شم. ولی تا بیام دانشمند بشم دو قرن گذشته. پس فعلا سعی کنین در حد ضرورت زبون مبارک رو در دهان مبارک بچرخونین، در همون حد که کار راه بیفته صرفا!
- تاریخ : چهارشنبه ۱۴ مهر ۹۵
- ساعت : ۰۹ : ۲۶
- نظرات [ ۰ ]