نمیدونم واقعا چرا حرفم نمیاد o_O
الان اومدم یه مشورت بگیرم. امروز رفتم یه جایی مصاحبه‌ی کاری (که لطف می‌کنید و نمی‌پرسید دقیقا چه کاری!). گفتن سه ماه آموزشی باید بیای و بعدش پنج سال تعهد محضری برای کار باید بدی به علاوه‌ی صد تومن سفته و تازه چون ایرانی نیستی، قرارداد نداری و حق العملی باید کار کنی که تو شرایط کرونا ممکنه بشه کلا دو شیفت در ماه یا کمتر یا بیشتر، ولی بعد کرونا ممکنه بسته به کیفیت کارت هر روز هم بگیم بیای. در کل حقوقش به نظر خوب میاد و مثلا اگه هر روز کسی بره ممکنه تا ده تومن هم بشه حقوقش، ولی خب مسلما تا ده بیست نفر نیروی استخدامی با حقوق ثایت دارن، نمیگن غیراستخدامی بیاد که و این حقوقی که برام ترسیم کردن دور از واقعیته قطعا. ولی حالا نصفش یا حتی یک سومش، برای نصف یا یک سوم ماه هم خوبه. بعد از طرفی اینم هست که برای من به راحتی کاری تو این بازار پیدا نمیشه. فقط همین تعهد پنج ساله منو ترسونده. از تصورم خارجه تقریبا که پنج سال تو یه شرایط باشم. من حسم اینه که بیشتر از دو سال جایی دووم نمیارم، حالا خوب باشه یا بد، زود از کار تکراری زده میشم و دو سال رو هم دارم لطف میکنم میگم :)) مامان تصمیم رو به خودم سپردن، آقای هم گفتن چه خبره پنج سال برده‌ی اونا بشی؟ ولی می‌دونم اگه بخوام برم جلومو نمی‌گیرن. حالا من همین‌طور بین ویژگی‌های خوب و بد این کار موندم. البته هنوز اونا قطعی نگفتن که منو می‌پذیرن یا نه، ولی گفتن احتمالش زیاده که زنگ بزنن. بالاخره نیروی نیمکت ذخیره که هزینه‌ای براشون نداره و همیشه یدکیشون هم تامینه، چرا نخوان؟
شما اگه جای من بودین چه تصمیمی می‌گرفتین؟
- تاریخ : دوشنبه ۳۱ شهریور ۹۹
- ساعت : ۲۳ : ۰۴
- نظرات [ ۱۴ ]
