مونولوگ

 دیروز رفته بودم حرم رفتم کتابخونه کتاب و تحویل دادم و رفتم سلف اول از همه رفتم سر یخچال بستنی گفتم یه سالار بهم بده گفت پنج تومن تعجب کردم فکر کنم از قبل تو یخچالش مونده بود همزمان هری پاتر هم دانلود کردم و نشستم تماشا کردم یه ساعتی که گذشت رفتم یه پرس ماکارونی خریدم ماکارونی شون خوب بود خوشمزه بود ولی سویاهاش یه جورایی ترش بود به تماشای فیلم ادامه دادم یکی دو ساعت دیگه هم که گذشت رفتم یه کاپوچینو خریدم و اومدم نشستم دوباره به فیلم دیدن هری پاتر راستش چیزی نبود که ازش برام تعریف کرده بودند ولی بدم نبود یه  فیلم معمولی مطمئنم کتابش بهتره ولی من در اصل به خاطر اینکه نرم سراغ کتابش فیلمش رو اول دیدم دیشب تموم شد یعنی همه قسمتاش دیدم شب تا صبح یه جورایی انگار توی هاگوارتز زندگی می‌کردم تقریباً بعد از تمام فیلم‌هایی که می‌بینم این اتفاق می‌افته که یک مدتی تو فضای فیلم باشم ولی خیلی زود دوباره به زندگی خودم برمی‌گردم راستی اینکه طولانی مدت یه جا بشینم و چیز میز کوفت کنم یه جورایی حس این کافه های خارجی رو بهم میداد که میرن میشینند کار می کنند هر یک ساعت یک قهوه سفارش می‌دهند یک لیوان آب بعد از ۷ ۸ ۱۰ ساعت هم پا میشن میرن خونه شون الانم که این پست و با تایپ صوتی گوگل مینویسم یه جورایی حس زندگی تو آینده رو بهم میده خیلی وقت پیش امتحانش کرده بودم ولی برای فارسی خوب جواب نمی داد الان خیلی خیلی بهتر شده در در واقع من اصلاً مکث نمی کنم فقط صحبت می‌کنم و این مینویسه و البته بعضی چیزها را هم اشتباه مینویسه علائم نگارشی هم که اصل رعایت نمیکنه اینتر هم نمیتونم بزنم نیم فاصله هم که هیچ باید کلمه را انتخاب کنم بعد یک عالمه پیشنهاد به من میده بعد میتونم اونی که نیم فاصله دارد را انتخاب کنم یا میتونم برم روی کیبورد اصلی و خودم نیم فاصله رو اجرا کنم ولی این خوب از راحتی کار کم میکنه و تازه یه کم هم سخته که بخوام حرف‌هایی که همیشه می نوشتم و در واقع حرف هایی که همیشه با نوک انگشتام می زد رو بخوام با زبونم بزنم عجیب جدید تازه و حتی شاید ناراحت