مونولوگ

بابا خلاق :)

جالب بود پستت.....اهنگ قشنگی بود، اسمش چیه؟ بخوام کامل دانلود کنم و گوش بدم....

وبلاگاشونم لینک کنید خب :(

یعنی تو واقعا کامنتی که برای من نفرستاده باشی نداری؟ :| 

چرا خب؟ من که وسط نوشتن رنگ عوض نمی‌کنم. نوشته‌ها را مستقیم از وبلاگ میخوانی؟ با چه مرورگری؟

سلام

منم جزشون هستم ؟ اخه متوجه نشدم راستش کی به کیه !:)

اونی که گفتی هم جوابارو پیچوندی؟:)))

خاصیت صندلی داغ همینه:)

پست ِ'خدا بیامرز همیشه می‌گفت «فردا حتما روز بهتری است»' یک جمله‌ی سفید داشت. اما معمولا با سفید نمی‌نویسم. همین یک پست و همین یک جمله بود. 

منم وبلاگ تو را با انوریدر میخوانم. اگر نظری داشته باشم با لپتاپ میایم. 

به هیچ وجه حتی یکذره هم ناراحت نشدم! اتفاقا خوشحالم که منم جز این لیست بودم. این کامنت‌های نفرستاده را کجا یادداشت کردی؟ همینطوری یادت ماندن؟ :) چیز دیگه‌ای هم یادت بود بگو. 

با کامنت بسته نوشتن به من حس آزادی بیشتری میدهد. مثلا من واقعا پست اول ِجون را نمی‌توانستم با کامنت باز بنویسم. یا پست ِ«دریای غم، موج‌های لذت» را. هنوز به نتیجه‌ی قطعی نرسیده‌ام، اما حس می‌کنم انگیزه‌ی اکثر پست‌های من حس منفی‌ای است که در لحظه‌ی نوشتن دارم. بعد از نوشتن ذهنم سامان می‌گیرد و برای حسم/اشتباهم/آشفتگی‌ام راه حلی پیدا می‌کنم. فکر میکنم ممکن است کسی با حرف یا نظر منفی باعث شود دوباره به حالت گذشته برگردم و بستن کامنت‌ها این احتمال را خیلی کم می‌کند. ولی خب در عوض لذت گرفتن کامنت‌ را کم تجربه می‌کنم :( برای همین خوش شدم که من هم جز این لیست بودم :)

:/