مونولوگ

غزل کوتاه است، چون عاشق کم‌صبر است. غزل کوتاه است، چون عاشق پرده‌پوش است. غزل کوتاه است، چون عاشق غیور است. غزل کوتاه است، چون عاشق اهل اشارت است. غزل کوتاه است، چون عاشق می‌داند که معشوق به قیاس درنیاید و به وصف درنگنجد.

و غزل کوتاه است، چون تسنیم وقتی از کاروانسرا بودن منزل در عذاب و شکایت است، می‌گردد پی یک وقت خالی و یک اتاق خالی و یک کلمه، هرچه که باشد، یک کلمه، و می‌نویسد و سعی می‌کند هر حرف مربوط و غالبا نامربوطی را در رابطه با آن به بند قلم بکشد. خواه آن کلمه پتو باشد، خواه چنگیز، خواه غزل...

+ سخت و خیلی درک‌ناشدنی