مونولوگ

نخست،

دیر زمانی در او نگریستم
چندان که چون نظر از وی باز گرفتم
در پیرامون من
همه چیزی به هیئت او درآمده بود..
آنگاه، دانستم
که مرا دیگر
از او گزیر نیست..

شاملو اینجوری در مورد عشق حرف میزنه

اینو یه بار تو کانال «شده دیگه» دیدم خوشم اومد یادداشتش کردم:

ما «شکیبا» بودیم.
و این است آن کلامی که ما را به تمامی
وصف می‌تواند کرد...

به نظرم وقتی شاملو این حرف رو زد، همه باید یکسال سکوت می‌کردند. یکسال بعدی رو هم روزی هزاربار اینو تکرار می‌کردند. بلکه حقش ادا شه.