مونولوگ

‌‌

سفر مرا به زمین‌های استوایی برد

تلویزیون داشت جکی چان نشون میداد، داداشم گفت "چرا این چینی‌ها خونه‌شون شبیه قطاره؟!" یه دفعه یادم افتاد که دلم میخواد برم سفر دور دنیا در هشتاد روز! دوست دارم برم همممه جای دنیا رو ببینم. یه اشتیاق عجیبی به چیزهای جدید دارم. می‌خوام ببینم مردم بقیه جاها چجوری غذا میپزن، چجوری لباس می‌پوشن، چجوری حرف میزنن، چه اخلاق‌ها و عاداتی دارن، چه سرگرمی‌هایی دارن، چه معماری‌ای دارن، خونه‌شون چه دکوراسیونی داره، چه طبیعتی دارن و... الان بهش فکر هم که می‌کنم قلبم از فرط شوق دگرگون میشه *_* ای کاش بتونم برم همه‌جا رو ببینم. اون آرزوهای براق که قبلا گوشه‌ی وبم بود، اولیش همین سفر بود. دوست دارم برم پنگوئن‌ها رو بغل کنم، سوار شترهای عربستان بشم، تو جاده‌های بدون محدودیت سرعت آلمان کنار راننده بشینم! اون روستایی که تو هنده و زن‌ها میرن خواستگاری و میرن سرکار و مردها رو طلاق میدن! رو ببینم، راستی دیروز چند تا صحنه از پاریس رو دیدم، چقدر قشنگه! دوست دارم برم مصر از رود نیل رد بشم، تو ونیز قایق‌سواری کنم، برم تو دانشگاه‌های معروف آمریکا و اروپا و چین گشت بزنم، یه کشتی بزرگ مثل تایتانیک سوار بشم، برم سوئد شفق قطبی رو ببینم، برم رصدخانه‌های معروف دنیا و تو آسمون غرق بشم. واای خدایا! دلم میخواد برم فضا! از سکوت فضا کر بشم! از اونجا زمینو نگاه کنم و دلم تنگ بشه :)
ولش کن، بیشتر بنویسم همین الان پا میشم میرم چمدونمو میبندم!
از بین اعضای خانواده (بجز آقای که در اوان جوانی خانواده را ترک گفته و دور دنیا گردیده‌اند!) من از همه بیشتر رفتم مسافرت. البته زیاد نرفتم ولی از بقیه بیشتر رفتم. اغلب هم تنها، سفر تنها یک حال دیگه‌ای داره. سفر خانوادگی هم بد نیست ولی چون یکم خودمختاری آدمو کم می‌کنه دوست دارم یا تنها برم یا نهایت دو نفری :)
هشتاد روز تو این زندگی‌هایی که معمولا شصت هفتاد سال طول میکشه خیلی زیاد نیست نه؟


+ سفر مرا به زمین های استوایی برد

و زیر سایه‌ی آن بانیان سبز تنومند

چه خوب یادم هست

عبارتی که به ییلاق ذهن وارد شد:

وسیع باش و تنها و سر به زیر و سخت...


مسافر/سهراب


+ فکر می‌کنم اون خط آخری که از سهراب گذاشتم واقعا با سفر برای آدم اتفاق میفته.


بعدنوشت: یه چیزی که دوست داشتم همیشه ببینم صحرا کنار دریا بود، نمی‌دونستم اصلا وجود داره یا نه! چند سال پیش تو یه مستند نشون داد یکی از جاهایی که همچین چیزی داره یه شهری تو جنوب شرقی ایرانه! اسمش یادم رفته، اونجا رو هم دوست دارم برم ببینم :)

Designed By Erfan Powered by Bayan