مونولوگ

مسئله اینجاست که من از اول با خودم قرار کردم اینجا با خودم روراست باشم. یکی از ارکان این روراستی نوشتن از روی خاکستری، قهوه‌ای، سیاه شخصیت و زندگیمه. البته که اغلب، آدم‌ها تو گفتن نقاط قوتشون موفق‌تر از گفتن کاستی‌هاشونن. منم یکم انتقادپذیری کم‌رنگی دارم که بیشتر باعث این موضوع میشه. ولی خوب همونطور که دارم تلاش می‌کنم برای بالا بردن جنبه‌ی نقد در خودم، برای رویارویی با نقص‌های شخصیتیم هم گام برداشتم! و یکی از اولین کارهایی که باید بکنم اینه که بفهمم کجاها مشکل دارم. فلذا! سعی می‌کنم فکر کنم و بعد تا جای ممکن خودم رو به باد انتقاد بگیرم و جواب انتقادها رو هم بدم! چمدونم شاید اصلا بعضی اعتراضات و انتقادات وارد نبود، ها؟

+ تیتر: با حیوان درون خود با ملایمت صحبت کنید؛ مبادا رم کند!